Tools for fools

De wintermaanden zijn verreweg het drukst. Feestdagen, verjaardagen, daagjes weg voor weet ik het wat, noem het maar op. Met zoveel passerende gezichten willen we er wel een beetje gezellig uitzien, natuurlijk. Dus tijd om de make-up kwasten erbij te pakken en de inhoud van onze toilettas leeg te storten en dan... Ja - wat eigenlijk?

Ik was echt een Dieseltje wat make-up betreft, het duurde lang voordat ik de smaak te pakken had.De eerste keer dat ik mascara droeg, traanden mijn ogen m'n kassen uit. Ik had toen besloten dat het niks voor mij was, zeker omdat ik de mascararoller keer op keer in mijn oog stak. Wat ik met de overige make-up producten moest, had ik al helemaal geen idee van - het valt me mee dat ik nog geen oogschaduw als rouge gebruikte. Zonder ook maar iets van cosmetica op mijn gezicht schoot ik elke ochtend de deur uit en het kon me helemaal niets schelen.

Behalve wanneer het donkerder werd. De tijd tikte de winter dichterbij en daarmee lagen ook feestdagen op de loer. Thuis waren ze druk in de weer met make-upjes en het meisjes-meisje in mij begon onrustig te worden; want het was toch wel mooi. Althans, bij Fem en mijn moeder - als ik het deed, zag het er vooralsnog uit of iemand zich met houtskool op mijn gezicht had uitgeleefd.

'Nou ga zitten,' zei Fem toen. 'Dan maak ik je op.'
En dat was het.
Toen is het begonnen.
Hoewel ik de eerste jaren nog op Fem haar make-up vaardigheden moest teren en haar tot mijn persoonlijke make-up goeroe had gedoopt, ging ik ook steeds een beetje verder. Van niks naar mascara; lijntje in mijn waterlijn; eyeliner en nu leef ik me ook uit op oogschaduw. Toch bleef ik Fem lief aankijken wanneer er weer een kerstgala of iets dergelijks aankwam. Niet alleen omdat ik nog steeds vond dat ze het gewoon beter kon dan ik, maar ook omdat er niets gezelliger is dan samen tutten.

Deze foto (links) is gemaakt voor een kerstgala. Ik herinner me nog hoe ik mijn uiterste best deed geen huidzintuigje te bewegen zodat Fem in alle rust mijn foundation kon aanbrengen. Ik herinner me nog hoe ik stuiptrekkingen in mijn ooglid kreeg toen ze oogschaduw probeerde aan te brengen, maar ik herinner me vooral nog alle lol die we hadden.

Goed, uiteindelijk moet ik mezelf nu voorzien omdat ze me niet elke dag kan opmaken. Gelukkig weet ik haar nog wel 'ns vast te pinnen om mijn nagels te doen - want helaas is dat iets wat nooit beter wordt bij mij. Tools als make-up kwasten weet ik inmiddels te overmeesteren, maar nagellakflesjes stoot ik om in mijn nagelriemen - waardoor ze me toch weer moet helpen en de nagellak bijna weer op mijn vingerkootjes belandt doordat ik haar onbedoeld aan het lachen maak. Dus hoewel het in zo'n geval een beter idee is niks op te doen; of het gewoon bij oogmake-up te laten, zou ik met liefde met gelakte vingerkootjes en een besmeurde neus van de mascara de deur uitgaan als aandenken aan ons onzinnige gelach en gegiechel - ondanks dat dat natuurlijk niet de make-up tips zijn die Fem mij heeft bijgebracht. Soms is de lol aan make-up of de gezelligheid van het samen tutten toch net íéts belangrijker dan het resultaat ;-)

Foto: www.brainyquote.com